Aktualności

GWIAZDKA DLA POTRZEBUJĄCEGO

PODZIEL SIĘ CIEPŁEM NA ŚWIĘTA

Pod takimi auspicjami trwa jeszcze do 23 grudnia wsparcia osób i rodzin potrzebujących w najpotrzebniejsze zimowe produkty odzieżowe. Zbierane są nowe kołdry, koce, poduszki, czapki, szaliki, rękawiczki skarpety. Generalnie wszystko co ociepla zimą i jest w szerokim rozumieniu odzieżą. 

Jak czytamy na diecezjalnej stronie Caritas: osoby pragnące dołączyć się do akcji, proszone są o zakup nowych rzeczy takich jak kołdry, poduszki, koce, pościel, czapki, rękawiczki, skarpetki. Dary te można złożyć w siedzibie Caritas w Sandomierzu, przy ulicy Opatowskiej 10, w dniach od 16 do 23 grudnia.

Klikając w ikonkę Caritasu zostaniesz przeniesiony do strony z akcją. Zachęcamy do organizowania wsparcia, do podzielenia się ciepłem serca w postaci ciepłej galanterii zimowej. 

/Na zdjęciu Ś.P. Andrzej Kolasa/

Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia…

To była dewiza życiowa naszego Przyjaciela Andrzeja Kolasy. Dziś ufamy, że Andrzej raduje się oglądaniem oblicza Boga Którego miłował słowem i czynem. ANDRZEJU, dzisiaj w imieniu całej wspólnoty Domowego Kościoła pragniemy Ci podziękować za to, że byleś razem z nami . Ty przykładem życia dałeś nam świadectwo, co to znaczy żyć z Chrystusem i dla Chrystusa. Dziękujemy Ci za pozostawiony wzór dobrego męża. Zawsze z ogromnym szacunkiem odnosiłeś się do Twojej żony Bożenki. Dziękujemy Ci za wspólne rekolekcje, za wspólne modlitwy i pracę. Byłeś zawsze szalony w służbie drugiemu człowiekowi. Na tyle, ile mogłeś, mierzyłeś się z pracą w Uhercach. Pamiętajmy nie tak dawno jak potrzeba było dowieźć ekipę do pracy w ośrodku. TY nie analizowałeś, że to długa droga, że jechać i wracać to jaki to koszt. Po prostu przyjmowałeś to jako wezwanie samego Boga . RAZEM zaczynaliśmy jeszcze ten rok formacyjny w ośrodku. Jak bardzo dbałeś, aby wszystkim było dobrze. Pamiętajmy jak wielką i ojcowską miłością darzyłeś dzieci w świetlicy środowiskowej. One często w Tobie miały wzorzec ojca, który kocha, bo tego nie doświadczyły w domu rodzinnym . Andrzeju, Ty zawsze miałeś dobre słowo dla każdego i o każdym.

Ty wiedziałeś,, co to znaczy być cichym i pokornym. W pierwszy piątek miesiąca odszedłeś do Tego, który był Twoim NAUCZYCIELEM . Moglibyśmy mnożyć listę Twoich dobrych czynów, które zapisałeś w księdze życia. DZIĘKUJEMY CI. ORĘDUJ ZA NAMI. Obiecujemy, że będziemy wspierać Twoja ukochaną BOŻENKĘ. JEZU UFAM TOBIE.

Andrzej wraz z żoną Bożeną przeżyli w małżeństwie 39 lat, w ruchu Domowego Kościoła ponad 20 lat. Byli kilkakrotnie animatorami kręgu, pilotowali powstający krąg. Uczestniczyli w ORAR-ach oraz rekolekcjach wakacyjnych I i II stopnia.

  Andrzej był rozmiłowany w adoracji Najświętszego Sakramentu. Starał się codziennie być w kaplicy, aby tam odbyć namiot spotkania. Był dla siebie bardzo wymagający w ocenie wypełniania zobowiązań. Zawsze nas mobilizował, aby dawać z siebie więcej. Chętnie bezinteresownie pomagał potrzebującym, był w tym względzie bardzo wrażliwy. Andrzej to wzór oddanego męża, troskliwego ojca, dziadka i przyjaciela. Jesteśmy mu wdzięczni za każdą chwilę spędzoną wśród nas. Doceniał przynależność do naszej wspólnoty. Na ostatnim przed chorobą spotkaniu powiedział: „ Gdzie byśmy teraz byli, gdyby nie Domowy Kościół?”

Droga Wspólnoto.

Niezwykle przykro jest powiadamiać o tego rodzaju wydarzeniach, jednak z drugiej strony koniecznie trzeba to robić. Otóż 26 listopada 2020 zmarł Włodzimierz Górski. Wspaniały człowiek, mąż, ojciec. Prekursor – naturalnie wraz z małżonką – Domowego Kościoła w Sandomierzu, w którym nieprzerwanie trwali od 1987 r. Wielokrotny uczestnik rekolekcji formacyjnych, tematycznych  również tych prowadzonych jeszcze przez siostrę Jadwigę Skudro. Wierny Kościołowi i wspólnocie do samego końca. Do ostatnich dni życia był aktywnym lektorem, członkiem Legionu Maryi – jednym słowem człowiekiem na miarę swojego wieku, sił i zdrowa dynamicznym i zaangażowanym. Formował siebie i nas w kręgu działającym parafi Św.Pawła w Sandomierzu.

Wciąż jeszcze trwa miesiąc listopad. Miejmy Władka przede wszystkim w tej modlitewnej pamięci, a dobremu Bogu niech będzie Chwała i Dziękczynienie za dar jego życia.

(klikając w obrazek zostaniesz przeniesiony do arkusza zapisu)

Polska potrzebowała, potrzebuje i będzie potrzebować naszej modlitwy. Obecny czas tę potrzebę niejako nam mocniej przypomina, bardziej nas do jej zadośćuczynienia przynagla. W chwili kiedy problemy się piętrzą, w życie zwykłych ludzi wkrada się i to wcale nie podstępnie chaos, zagubienie i zwykły strach, kiedy każdy coś mówi, a niewielu słucha – trzeba przynajmniej nam zamilknąć i dać przemówić Niebu. Właśnie dlatego, że gdy dla świata argument modlitwy wydaje się być śmieszny i niepoważny, dla nas jest on ostateczny i decydujący. Niezawodny. Jedyny.

Modląc się za Ojczyznę, modlimy się za siebie samych, za tych co byli, są i będą. Modlimy się za nasze dzieci, rodziny, zakłady pracy, ziemię która nam rodzi pożywienie. Modlimy się za tych, którzy podzielają naszą wiarę i za tych, którzy z niej szydzą. Za tych, którzy podejmują decyzje i za tych, którzy im podlegają. Za tych co dopiero mają się urodzić i za tych, którzy odeszli lub odchodzą. Modlitwa za Ojczyznę nie pomija nic i nikogo. Wreszcie modlitwa za Ojczyznę jest wołaniem o miłość, szacunek i pokorę.

Modlitwa za Ojczyznę jest akcją ogólnokrajową. Trwa nieustannie już od 1 listopada. Na 29 listopada wypada kolej podjęcia jej w naszej diecezji. Klikając w obrazek powyżej zostaniecie przeniesieni do strony z interaktywnym arkuszem, na którym można formalnie zgłosić swój akces o wybranej czy dostępnej porze. Dla osób słabiej posługujących się takimi narzędziami poniżej graficzna podpowiedź. Tak naprawdę są trzy kroki:

1. Klikamy w obrazek powyżej i zostajemy przeniesieni na stronę arkusza.
2. W otwartym arkuszu klikamy na datę 29 listopada obok naszej diecezji.
3. Otworzy się nam okienko w którym znów klikamy w datę i zostajemy przeniesieni do arkusza w którym wpisujemy się na pasującą, bądź wolną godzinę.