To jedna z pięciu dróg do odkrycia misterium Kościoła w OR III st. Z niej wychodzą się i do niej prowadzą pozostałe drogi wprowadzające w rzeczywistość zbawczą kościoła . Wśród nich: Droga świątyni Droga Piotra – Opoki, Droga małej wspólnoty, Droga żywego Kościoła.
Od kilku lat trwała w diecezji modlitwa, o to aby w naszym DOMU rekolekcyjnym w Uhercach Mineralnych odbyły się rekolekcje III st. Oazy Rodzin. Przez pryzmat ludzkich obaw patrzyliśmy na trudności. Tym czasem dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
Zapadła decyzja: organizujemy rekolekcje III st. Zmieniliśmy intencję modlitwy prosząc o Boże błogosławieństwo w przygotowaniu rekolekcji. Zawiązała się diakonia rekolekcyjna. Każdy oprócz nieustannej modlitwy otrzymał konkretne zadanie organizacyjne.
Dzisiaj z perspektywy czasu odbytych rekolekcji mówimy: Cuda, Cuda Niepojęte. Wystarczyło mocno zaufać Bogu i oddać dzieło rekolekcji Niepokalanej a wszystko się poukładało jak puzzle w odkryciu Miłości Bożej, która już od chwili Chrztu świętego zaprasza nas do odpowiedzialności za wspólnotę kościoła.
Od 28.06 do 14.07.2022 r. w Uhercach Mineralnych tworzyliśmy mały Rzym poprzez jedność z OR III st w Rzymie. Codziennie poprzez Statio profesjonalnie przygotowane przez teologa Radosława odkrywaliśmy znaczenie świątyni, znaczenie świętych patronów tych kościołów. Dopełnieniem była świątynia do której pielgrzymowaliśmy. Codziennie w inne miejsce ale zadziwiająco wiążące się z kościołem w Rzymie. Centralnym punktem była Eucharystia w tym Kościeli i najczęściej Liturgia Godzin połączona z kontemplacją tajemnicy różańca.
Spotkanie z żywym Kościołem pozwalało nam odkryć bogactwo darów złożonych w serca ludzi. Charyzmat wspólnot pozwalał nam odkrywać swoje miejsce w kościele poprzez włączenie się po rekolekcjach w poszczególne diakonie.
Nieocenionym darem było spotkanie w małej grupie: codzienny dialog małżeński i spotkanie w grupach rekolekcyjnych. To czas budowania jedności małżeńskiej poprzez pryzmat zadań i wyzwań oraz dynamizowanie wnętrza do odkrywania zasobów Bożej Miłości która jak w życiu Apostołów wyzwalała w nas wołanie sercem… Nie możemy nie mówić o tym czego Bóg dokonuje w naszych sercach…
Radością było dla nas spotkanie w katedrze Przemyskiej z Ks. Bp Krzysztofem Chudzio. Bardzo ciepło i jak przystało na dobrego Pasterza zaprosił nas do troski o ewangelizacje w Kościele, która ma wypływać z osobistej relacji z Jezusem. Nie zabrakło spotkania z Ks. Biskupem naszej Diecezji. Bogu dziękujemy, że ks. Biskup Krzysztof Nitkiewicz jak dobry Ojciec przyjechał aby zobaczyć jak dzieci się mają.
Dzień wspólnoty oazy wielkiej w Rzepedzi mocno pokazał piękno kościoła żywego, zjednoczonego przy Jezusie. Rodziny, młodzież i dzieci wszyscy czuliśmy się zaproszeni do Życia w Świetle, które ma płonąć jasnym płomieniem rozświetlającym mroki ciemności tego świata.
Ogromnym darem Boga była diakonia rekolekcyjna. Bardzo mocno czuliśmy wsparcie we wzajemnej jedności i współodpowiedzialności za dzieło rekolekcji. Kapłani: Ks. Paweł Kata i Ks. Krzysztof Dzierżak w jedności z Radosławem dbali o piękno wnętrza wspólnoty zanurzonej w Bogu. Diakonia muzyczna Dorota i Adam Ferec dokładali starań aby śpiew tworzył klimat rekolekcji III st. Diakonia Wychowawcza; Beata Kubasińska, Ewa Kubalska, Joanna i Aleksandra Budzeń oraz Aleksandra Gurska z wielkim pietyzmem zadbały o to aby rodzice mogli spokojnie uczestniczyć w zajęciach.
Dwanaście Rodzin rozjechało się w różne zakątki Polski i diecezji z przekonaniem, że nie możemy ani chwili zmarnować na bylejakość. Życie Kościoła odradzającego się mocno Jezus składa w nasze ręce. Zaczynamy od własnych Małżeństw i Rodzin, od Kręgów DK, od Diakonii, od Parafii i dalej i dalej…
Para moderatorska Wiesława i Mirosław Bąkowie
Oto kilka świadectw małżonków:
Beata Kubasińska diecezja sandomierska ( diakonia Wychowawcza )
Wraz z mężem Kubą Romanem jesteśmy w ruchu 11 lat. Przeżyliśmy formację podstawową i po ONŻ III stopnia postanowiliśmy działać w ramach diakonii. Duch Święty tak pokierował naszymi wyborami, że staliśmy się częścią diakonii ewangelizacji i wychowawczej.
W tym roku posługiwałam bez męża, ale z innymi osobami z ruchu na ONŻ III stopnia w Uhercach Mineralnych. Moje przygotowania do rekolekcji rozpoczęły się już w dniu otrzymania propozycji- codzienna modlitwa i Eucharystia w tej intencji.
Opieka nad dziećmi tym razem 19 dzieciaczków łączy się z ogromną odpowiedzialnością, ale przynosi mnóstwo radości i satysfakcji. Stworzyliśmy zgraną paczkę, choć różnica wieku była dość duża. Wspólna modlitwa codziennie po śniadaniu, rozważanie kolejnych tajemnic różańcowych ,wyprawy w poszukiwaniu przygód,, przygotowywanie niespodzianek dla rodziców czy festiwalu naszych zainteresowań sprawiły, że czas rekolekcji nie był nużącym trudem, ale piękną wakacyjną przygodą, w której nieustannie towarzyszył Pan Jezus i Jego Matka.
Wszyscy szczęśliwi, cali i zdrowi wróciliśmy do domów dalej posługiwać jedni drugim, ale posługa jest wtedy pełna, gdy oprzemy ją na Panu Bogu a nie tylko na swoich umiejętnościach czy wiedzy.
Za tę niezwykłą łaskę – Chwała Panu!
Dorota i Adam Ferenc diecezja sandomierska (diakonia Muzyczna)
Wybierając się na rekolekcje III’ w Uhercach mineralnych Bieszczady, nie zdawaliśmy sobie sprawy jak bardzo ważną rolę odgrywają żywe wspólnoty w kościele. Odkryliśmy piękno Domowego Kościoła jako wspólnoty w której możemy rozwijać swoje powołanie i charyzmaty. Naszą pasją jest śpiew , muzyka chrześcijańska i katolicka. W rekolekcjach posługiwaliśmy jako diakonia muzyczna ale dopiero w czasie doświadczenia żywego kościoła odkryliśmy jak bardzo ważne jest nasze miejsce w budowaniu wspólnoty i nasza odpowiedzialność za dynamizm życia Kościoła . Niech Bóg będzie uwielbiony za dary i charyzmaty które Bóg w nas złożył i pozwolił nam je odkryć. Wiemy co to znaczy ODNALEŹĆ CHARYZMAT
Bogusława i Artur z Wodzisławia Śląskiego
Jako uczestnicy rekolekcji III stopnia OR w bieszczadzkich Uhercach Mineralnych, uważamy, że cennym doświadczeniem był codzienny dialog małżeński. W minionych latach mieliśmy trudność z realizacją tego zobowiązania. Wynikała ona z niewytłumaczalnej niechęci do wspólnej rozmowy. Dzięki cyklicznemu dialogowi, wynikającemu z programu rekolekcyjnego, uświadomiliśmy sobie, jak ważnym jest on dla budowania jedności małżeńskiej. Zauważyliśmy, że częstotliwość dialogu wpłynęła pozytywnie na nasze relacje. Czujemy się zachęceni do tego, aby regularnie trwać w tym zobowiązaniu.
Zosia i Zenek z Ostrowca diecezja Sandomierska
Tegoroczne rekolekcje III st. były dla nas pięknym czasem odnowy duchowej i budowania jedności małżeńskiej. Każda z dróg odkrywania Misterium Kościoła była dla nas bardzo ważna . Podążając drogą świątyni namacalnie dotykaliśmy wielkości i dostojeństwa Kościoła . Codziennie inna świątynia sprawiała w nas dumę z chrześcijańskiego dziedzictwa . Spotkanie z żywym kościołem nie tylko stawało się okazją do podziwiania ale nade wszystko rozbudzało w nas pragnienie szukania swojego miejsca w kościele oraz odkrywania charyzmatów które pomogą włączyć się w diakonie . Droga Maryi pokornej Oblubienicy Ducha świętego pozwalała nam trwać w świetle aby poznawać jedyną Prawdę .Rekolekcje to wielki DAR. Pomogły nam zanurzyć sie w Bogu, umocnić w małżeństwie i wzmocnić więzi rodzinne . Mocniej zrozumieliśmy co to znaczy posiadać siebie w dawaniu siebie.
Marta i Michał diecezja wrocławska
Wyjeżdżaliśmy na rekolekcje w nienajlepszych nastrojach. Było kilka spraw które nas poróżniły. Początek rekolekcji był bardzo trudnym czasem. Codziennie oddawałem te nasze trudności Maryi, codzienny namiot spotkania ,dialog który trudno było dokończyć ,modlitwa, świadectwa innych uczestników powoli zmieniały nasze myślenie, nasze nastawienie do siebie nawzajem .
W drugiej części rekolekcji Duch Święty zadziałał w naszym małżeństwie poprzez parę prowadzącą która zaprosiła nas na południową kawę. Tak naprawdę Duch Święty obdarzył ją darem poznania naszych problemów oraz drogowskazami jak z nich wyjść. Było to uwieńczeniem naszych niedokończonych dialogów które Bóg widział. Spotkanie zakończyło się regułą życia oraz modlitwą wstawienniczą kapłana ( podczas modlitwy z ust jego wybrzmiało słowo dla nas). Zrozumieliśmy że zobowiązania w DK są narzędziami które daje nam sam Pan Bóg, aby nas wzmacniać, przybliżać do siebie i chronić nasz sakramentalny związek. Wróciliśmy do domu mądrzejsi. Po 16 dniowej teorii zaczynamy praktykę, w oczekiwaniu kolejnego bardzo potrzebnego czasu we wzrastaniu, czasu oazy.
Alleluja ! Ludmiła i Krzysztof diecezja sandomierska
Te rekolekcje były pięknym czasem doświadczenia Kościoła do którego włączył nas Jezus poprzez Chrzest święty. Droga Apostołów i świętych oraz świątyni stała się dla nas fundamentem odkrywania swojego miejsca we wspólnocie Kościoła. Bogactwo Rzymu, Bazylik i żywot Świętych i Apostołów to dla nas konkretne wyzwanie.
Jesteśmy przekonani, że charyzmaty które otrzymaliśmy są zaproszeniem do kontynuacji misji Kościoła. Ogromną radość sprawił nam Dzień Wspólnoty który odbył się 13 dnia oazy. w Rzepedzi. Bardzo dużo mówi się o „złej młodzieży ”, młodzieży trudnej i zbuntowanej.
My zobaczyliśmy młodzież w pozytywnym świetle, rozśpiewaną, wielbiącą Boga, uśmiechniętą, której nie przeszkadzał wiatr, deszcz i zimno. Młodzież gotową do pomocy. Zaskoczyła mnie rzesza młodych włączających się w dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka Niektórzy płakali inni się cieszyli. Byliśmy dumni że możemy błogosławić tych młodych ludzi i dziękować Bogu za ich Dar i wzór do naśladowania. Życzymy Im wytrwałości. Chwała Panu.
