Tegoroczny ORAR I st. odbył się w Diecezjalnym Centrum Kultury, Edukacji i Formacji Chrześcijańskiej „QUO VADIS” w Sandomierzu w dniach 29.01 – 02.02.2020 r. Uczestniczyły w nim 24 małżeństwa i 26 dzieci z diecezji krakowskiej, warszawsko-praskiej, toruńskiej, warszawskiej, włocławskiej, lubelskiej, łowickiej, rzeszowskiej i sandomierskiej.
Celem tych rekolekcji było pogłębienie zrozumienia istoty i zadań oraz duchowości Domowego Kościoła gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie, czerpiącego też obficie z doświadczeń Ruchu Equipes Notre Dame. W czasie katechez i homilii Ksiądz Moderator przedstawił wizję Żywego Kościoła, koncentrującą się wokół czterech idei: Światło-Życie, Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota i Nowa Kultura.
Człowiek żyjący charyzmatem Światło-Życie, a więc realizujący w swoim życiu zasadę jedności między poznaną prawdą i postępowaniem, kształtuje w sobie postawę Nowego Człowieka, czyli osiąga zdolność „posiadania siebie w dawaniu siebie”. Grupa nowych ludzi spotykająca się w imię Chrystusa na czytaniu Biblii i modlitwie, podejmująca wysiłek przemiany swojego życia oraz uczestnicząca razem we Mszy św. tworzy Nową Wspólnotę. Nowy Człowiek, wchodzący w Nową Wspólnotę z Bogiem i z braćmi, tworzy Nową Kulturę. Nowa Kultura przenika wartościami chrześcijańskimi wszystkie dziedziny życia i zmierza do budowania nowego, lepszego świata. Praktycznym wyrazem Nowej Kultury proponowanym przez Ruch Światło-Życie jest Krucjata Wyzwolenia Człowieka. Krucjata Wyzwolenia Człowieka jest programem działania, który ma na celu przezwyciężenie wszystkiego co zagraża godności osoby i poniża zdrowe obyczaje społeczne.
Dużym przeżyciem dla uczestników była modlitwa małżeńska przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Małżonkowie na nowo uświadomili sobie, że Bóg jest z nimi tu i teraz, ale też poprzez sakramentalne małżeństwo jest stale obecny wśród nich. Zapragnęli stanąć w całej prawdzie przed Nim i sobą nawzajem, najpierw przepraszając współmałżonka, a następnie Pana Boga za wszystko co nie budowało miłości małżeńskiej. Modlitwę zakończyło radosne dziękczynienie za wspólną drogę do świętości w jedności ze współmałżonkiem.
Dzieląc się darami doświadczonymi podczas Szkoły Modlitwy małżonkowie podkreślali, że bardzo głęboko zapadły im w serca słowa księdza Franciszka Blachnickiego o modlitwie osobistej: „…nie zrozumiał istoty Ruchu ten, kto nie wprowadził w swoje życie praktyki Namiotu Spotkania.”
Na rekolekcjach nie mogło zabraknąć spaceru po Sandomierzu, po którym oprowadził i bardzo ciekawie i z wielką pasją opowiedział Jurek Łatka. Na spacerze spotkaliśmy ks. bpa Krzysztofa Nitkiewicza, który bardzo chętnie stanął z nami do wspólnej fotografii i pozdrowił wszystkich uczestników rekolekcji.
W czasie Godziny świadectwa małżeństwa dzieliły się owocami rekolekcji, które potwierdziły, że tworzyliśmy piękną wspólnotę rekolekcyjną zjednoczoną w Duchu Świętym, pełną radości, miłości i pokoju.
Zakończenie naszych rekolekcji przypadło w Święto Ofiarowania Pańskiego. W tym dniu Kościół obchodzi również Dzień Życia Konsekrowanego. Święto to stało się inspiracją dla uczestników rekolekcji, by odwiedzić Siostry Klaryski modlące się w pobliskim klasztorze.
Dziękujemy Panu Bogu za błogosławiony czas tych rekolekcji. Dziękujemy Księdzu Moderatorowi Arturowi Dyjakowi za piękną i jakże głęboką posługę kapłańską, parze rejonowej Danusi i Jurkowi Łatkom za współprowadzenie, posługę w diakonii muzycznej i trud organizacji tych rekolekcji, niezastąpionej diakonii wychowawczej Ludmile i Krzysztofowi Czechom, Ewie Tarkowskiej, Marcie, Karolinie i Agnieszce za troskę o dzieci oraz wszystkim rodzinom uczestniczącym – za budowanie wspólnoty i otwarte serca na Ducha św. i siebie wzajemnie.
Chwała Panu!
Prowadzący – Stanisława i Ryszard Szymonikowie.
Świadectwo uczestników rekolekcji
Alleluja. Uczestnictwo w kolejnych Rekolekcjach Formacyjnych odbytych w dniach 29.01-02.02. 2020 r.w Sandomierzu, sprawiły ogromną przemianę w naszych sercach. Przeżywając je razem, kolejny raz uświadomiliśmy sobie jak ważny jest w naszym życiu małżeńskim Jezus Chrystus – nasza światłość, którą spotykamy w codziennym Namiocie Spotkania (osobistej modlitwy). By stanąć twarzą w twarz z naszym Panem, aby rozeznać Jego wolę. Za sprawą Ducha Świętego rozeznaliśmy że Pan Bóg oczekuje od nas czegoś więcej. Powołuje nas przez inne osoby do działania w naszym życiu i we Wspólnocie Domowego Kościoła. Stawia na naszej drodze takich ludzi, przez których nas uzdalnia. Będąc kilka dni we Wspólnocie Rekolekcyjnej, człowiek doświadcza miłości i obecności Boga w drugim człowieku.
Chwała Panu!
Dorota i Adam Ferencowie.
